Herken je dat gevoel? Je loopt een zwembad binnen. Je ziet de hoogste duikplank. Je voelt kriebels in je buik. Van de spanning. Is het angst? Is het verlangen? Wellicht beide. Je pakt beide handen beet aan de leuning van de trap. Je neemt de eerste trede. Er is geen weg meer terug. Naarmate je hoger komt, stijgt de spanning.
Je bent goed op weg, maar je moet nog een heel eind. En gek genoeg lijkt de afstand die je nog moet afleggen steeds groter te worden. Maar je zet door, want je weet wat het oplevert. Dan is daar de laatste trede. Je hebt het gehaald. Het voelt als een prestatie. Even voel je een moment van trots. Maar het is pas het begin. Je moet nog springen. Deze moeite heb je niet gedaan voor het beklimmen van de trap. Nee. Je hebt moeite gedaan om te springen. De spanning maakt plaats voor angst. Je vraagt je af voor wie je dit allemaal doet. Voor jezelf? Wil ik iets bewijzen? Voor wie die ik dit eigenlijk?
Maar dan. Je herpakt je. Je loopt naar het randje. Je kijkt en deinst snel terug. Je kijkt nogmaals en vraagt je af waarom het veel hoger lijkt, nu je erop staat. Je twijfelt weer. Je deinst weer terug. Er zijn twee opties. De eerste is dat je de de trap weer afklautert. Een weg die je al hebt bewandeld en die je niet veel meer op zal leveren. Of de andere optie: je springt. Je springt in het diepe. Het onbekende. De weg die spannend en nieuw is. Die je nieuwe inzichten geeft. De weg die je verder brengt. Je beseft dat je verlangen om te groeien groter is dan de angst om te springen. Oké. Je besluit te springen. Je zet 2 stappen terug voor een aanloop. Je rent. Je springt. Je gilt. Je raakt het water. Je gaat diep. Heel diep. Snel zwem je naar boven. Je hapt naar adem. Je kijkt naar boven. Naar die hoge plank. Je bent trots, want je hebt de keuze gemaakt om in het diepe te springen. Om vooruit te gaan. Om het avontuur aan te gaan. Je hebt gekozen om te leven.
Deze gedachten ontstonden na het zien van de fantastische shortfilm van de Zweedse filmmakers Maximilien van Aertryck en Axel Danielson. Bij het kijken zag ik mezelf staan. Op die plank. Die spanning die zij fantastisch in beeld brengen, voel ik, voel jij, voelen we allemaal. Geef jouw angst de ruimte. Erken haar en geef haar een plek. Pas dan is er weer plaats voor verlangens. En die verlangens geven richting aan een mooi en krachtig leven.
Spring in het diepe. Daar bevindt zich het leven!
Video: TEN METER TOWER
Aangenaam
Ik ben Teun Janssen. Agile coach en gespecialiseerd in ‘Authentiek Leiderschap’. Ik train, coach en schrijf over het vergroten van zelfinzicht en zelfvertrouwen om vanuit kracht en kwetsbaarheid grip te krijgen op jouw leven. Zal ik je helpen springen?
