Hoe agile zijn die gasten van Epic eigenlijk? Epic Agility en thuiswerken!

door | apr 5, 2020

Hoi, wij bij Epic Agility zijn mensen mensen en we doen graag werk waarbij we in onze kracht staan (kom der maar in Japke-d). Toch; ons werk bestaat uit werken met mensen in teams, of één op één. Als je dan ineens verplicht thuis moet werken gaat dat net ff anders.
Iedereen ervaart dat op een andere manier, dat blijkt ook als drie Epic collega’s delen hoe zij hun nieuwe context om in te werken ervaren.

Thuis WERKEN

Wat een héérlijkheid is dat. Dit had ik jaren eerder moeten weten! Ik zeg er direct en in alle eerlijkheid bij: dat ik vorig jaar mijn project “Opvoeden” heb afgerond helpt mee. Ik hoef het alleen te rooien met mijn hard werkende vrouw. En met haar kan ik het gelukkig erg goed vinden.
Qua werk: eindelijk kan ik uren achtereen gefocust werken aan zaken die ik zelf het waardevolst vind. Laat dat nu net een van de uitgangspunten van ons bedrijf zijn.
Ik heb mij vol overgave op het ontwikkelen van nieuwe Online ‘Serious Games’ gestort. De vele High Performing Team Workshops en trainingen die wij geven zullen voorlopig online zijn. Daarom moeten er passende vervangers voor de vele Games die we daarbij inzetten komen.
Inmiddels zijn er drie games af – en zijn er elf in ontwikkeling. We hebben nu tijd om ze te grondig te testen om te kunnen verbeteren! Gelukkig zijn mijn collega’s in deze barre tijden wel in voor een verzetje. Dat kan niet beter!
De aanleiding is natuurlijk vreselijk en de impact van deze virus crises is verschrikkelijk, maar als ik een positieve spin-off zie van deze crisis, dan is het wel thuis WERKEN!

Het praatje bij de koffiemachine

Het ziet er zo leuk uit vind ik, al die gezichtjes naast elkaar op het scherm in de video call. Je ziet hoe je collega’s er thuis bij zitten, de stijl van de kamer. Iedereen kijkt iets geloken de camera in. Het team dat ik als Scrum Master begeleid is groot, veel groter dan dat Scrum fijn vindt. Desondanks is het ons juist gelukt om in een uur, met elkaar een ingewikkeld onderwerp uit te pluizen. We zijn nu net klaar, het valt even stil. Dan zegt één van de developers; “ Ik vind het eigenlijk echt wel moeilijk merk ik, de hele Corona situatie.” Meteen krijgt hij bijval. Iedereen deelt zijn Corona zorgen en het gevoel daarbij. De toon is opvallend zachter en persoonlijker dan daarnet tijdens het zakelijke gesprek. Er wordt verzucht dat het combineren met kinderen zo lastig is, en het gebrek aan écht contact met collega’s. Wat fijn, om elkaar even als ménsen te spreken! Dit hebben we vaker nodig! Met dat thuiswerken heb je ineens alleen nog functioneel contact samen, terwijl juist samen ontspannen een team zo bindt.
We spreken af dat we naast de zakelijke calls, ook regelmatig calls inplannen waarin we samen even ontspannen kunnen zijn; het virtuele praatje bij de koffiemachine!

Thuis met een werkende man, een baby en een stuiterbal van bijna 4 jaar

Een voordeel is dat ik ’s ochtends niet meer een wekker hoef te zetten, mijn dochter komt mij netjes om 7:00 wakker maken. We ontbijten dan gezellig als gezin, daarna even alles weer aan kant maken. Gelukkig heb ik in de eerste paar dagen quarantaine structuur in het ochtendslaapje kunnen aanbrengen. Om 09.45 uur gaat hij slapen en wordt netjes tijdens de lunch wakker, dan heb ik toch weer een paar uurtjes werk verricht. Maar ja dan heb je die stuiterbal van bijna 4 jaar nog, die natuurlijk de nodige aandacht verdient. Ze komt uit de Ipad generatie, dus vindt ze het niet erg om daar spelletjes op te spelen of Aladdin te kijken. Wel met de nodige vragen tussendoor natuurlijk. “ Mama mag ik een snoepje, of drinken ” en ga zo maar door!
Na de lunch is het tijd voor de kinderen, even dansen op Kinderen voor Kinderen. Het liefst zo luid mogelijk de muziek aan, en zo gek mogelijk doen. Belangrijk om deze momenten met ze te hebben want je merkt toch dat je de kinderen veel minder aandacht kan geven deze tijd.
Als zij in de namiddag weer slapen, dan kan ik weer aan de slag om weer wat werk te verrichten. Dat gaat meestal goed maar niet elke dag. Het kan dan maar zo zijn dat je tijdens een call met je kind op schoot zit omdat hij of zij je aandacht wil. Gelukkig merk ik dat het bij mijn collega’s niet anders is.
Ik verbaas me erover dat je leven in zo’n korte tijd zó anders is, makkelijker, maar ook saaier. Wie had dit voor mogelijk gehouden?

Voor iedereen die tot hier is gekomen. We hebben een paar mooie en positieve blikken op agility in deze tijden willen geven.
We hopen dat jullie een beetje hebben kunnen glimlachen om wat wij mee maken.
We horen graag jouw verhaal en misschien dat je hier wat in herkent?

Geschreven door

Jeroen Molenaar