Kwispelende staart
Team Coach, mensen-Scrum-Master-mens, verbinder, facilitator… welke titel je er ook op plakt, Jorrit past redelijk goed in het beeld van de gezellige Brabo. In zijn eigen woorden krijgt hij een ‘kwispelende staart’ van mooie interacties en open communicatie. Jorrit zijn werkwijze is namelijk speels en interactief, en hij zoekt binnen teams op heel natuurlijke wijze de juiste balans op tussen plezier, leren en rust. In lijn met de missie van Epic is hij gericht op hoe hij het op de werkvloer plezieriger kan maken. “Als mensen aan het eind van de dag met een glimlach de deur uitlopen, is mijn missie geslaagd.”
Hoewel elke professional een breed spectrum aan kwaliteiten aanbiedt, kunnen voorkeuren natuurlijk (gelukkig!) uiteenlopen. Van proces- tot people management en van Jira boards- tot jubilea organiseren. “Ik ben echt een Team Coach,” licht Jorrit toe. “Ik geloof heilig dat teams dingen zelf kunnen en moeten kunnen. Teams kunnen op zoveel fronten versterken door de onderlinge samenwerkingen te verbeteren. Wanneer er een sfeer ontstaat waarin dingen kunnen worden gezegd die eerst niet besproken konden worden, worden er gezonde keuzes gemaakt.”
Elkaar goed (leren) kennen is bij Jorrit dus de basis. “De mooiste dagen zijn voor mij als we samen kunnen spelen,” vertelt Jorrit. “Workshops doen, teamdagen of heidagen organiseren, in vrijheid en vertrouwen aan de slag met samenwerking en interactie. Bij Epic is er veel ruimte voor eigen initiatief, veel vertrouwen in elkaar als volwassenen. Dit is eigenlijk mijn ideale werkomgeving, en dat gun ik anderen ook. Aan het eind van de dag wil ik mezelf niet hoeven afvragen wie er op de werkvloer nou eigenlijk echt gelukkiger wordt met wat ik doe, maar me bezighouden met processen die een direct zichtbaar effect hebben op werkgeluk.”
Topsport en (dis)balans
Jorrit is als ex-international in de roeisport heel bekend met de dunne grens tussen passie en balans. “Ik heb als topsporter zelf te maken gehad met overtraindheid, een ‘sporters-burnout’. De juiste balans tussen presteren en gezond leven gaat me daardoor aan het hart. Ik gun iedereen een fijne werkomgeving en het raakt me echt dat dat vaak niet het geval is.”
De vraag of er overlap of vooral verschil is tussen de topsportwereld en de topbedrijfswereld, is lastig te beantwoorden, zegt Jorrit. “Wat ik vooral meeneem, is hoe je realistisch maar uitdagende doelen stelt, daar gestructureerd naartoe werkt, maar dat je tegelijkertijd altijd om moet kunnen gaan met onvoorziene omstandigheden.” Wat lastig is aan de parallel tussen het bedrijfsleven en de sportwereld, is voor Jorrit het beginpunt. “De meeste mensen starten een sportcarrière vanuit passie. Die drijfveer is in het bedrijfsleven niet altijd hetzelfde.” Intrinsieke motivatie(s) aanboren binnen bedrijfsteams is dus een eigen tak van sport, kunnen we stellen. Jorrit: “In beide gevallen ga je in een soort pressure cooker aan de slag, zonder werkgeluk uit het oog te verliezen.”
Vooruit leren en durven kijken
Hoeveel hij ook in zijn professionele rugzak meeneemt, Jorrit kijkt liever vooruit. “Ik geloof dat het niet zo zinvol is om heel erg te blijven hangen in het verleden, met name als er iets mis gegaan is. Gebruik het als een les voor later, en laat het dan los. Het is immers toch al gebeurd.” Zijn levensmotto is dan ook niet voor niets: ‘Stop looking in the rearview mirror, you’re not going that way.’ Volgens Jorrit leven schuld en straf in het verleden en leeft leren in de toekomst. “In bedrijfsleven hoor je vaak dingen als: “Ja, vroeger…”. Het zijn een beetje jeukwoorden, maar aan ‘growth mindset’ en ‘positief kijken’ heb je meer dan aan potjes lekker klagen. Als je kind een beker water omstoot, kun je boos worden, maar het drinken ligt al op de grond. Kijk liever naar hoe zoiets volgende keer te voorkomen, of als iets goed gaat, hoe dat vaker te laten gebeuren.”
Wat er door zijn voorruit zichtbaar is, in plaats van door zijn achteruitkijkspiegel? “Samen harde noten kraken en de emotie opzoeken. De roeicoach in mezelf werkt graag met mensen die intrinsiek gemotiveerd zijn. Door teams naar buiten te nemen op expeditie, weg uit de kantoorsetting, kunnen we echt gaan spelen. Dat kunnen workshops zijn van een dag, een serie heidagen of een langer traject, maar mijn drijfveer daarin blijft hetzelfde: werkgeluk, voor iedereen.”
